Μεσ’ στα στάχυα
Σκάζουν οι σπόροι του σταχυού απ’ την αύξηση του χρυσαφιού.
Εδώ κι εκεί, σταγόνες κόκκινες, οι παπαρούνες,
και, μες στα στάχυα,
μια νέα κόρη
με τα ματόκλαδα μακριά σαν μίσχους κριθαριού.
Μαζεύει με το βλέμμα της αίθρια δεμάτια τ’ ουρανού
και τραγουδάει.
Εγώ πλαγιάζω μες στη σκιά των φαρμακόχορτων
χωρίς επιθυμίες, χωρίς τύψεις, χωρίς λύπες,
χωρίς ορμές – μονάχα σώμα
και χώμα.
Η νέα κόρη τραγουδάει.
Εγώ ακούω.
Στα ζεστά χείλη της γεννιέται η ψυχή μου.
Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος
În lan
De prea mult aur crapă boabele de grâu.
Ici-colo stropi de mac
şi-n lan
o fată
cu gene lungi ca spicele de orz.
Ea strânge cu privirea snopii de senin al cerului
şi cântă.
Eu zac în umbra unor maci,
fără dorinţi, fără mustrări, fără căinţi
şi fără-ndemnuri, numai trup
şi numai lut.
Ea cântă
şi eu ascult.
Pe buzele ei calde mi se naşte sufletul.
Lucian Blaga
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu